πόνεμα

-ατος, το, ΝΜ

το να πονά κανείς, ο πόνος, η οδύνη και κυρίως η ψυχική

νεοελλ.

οδυνηρό εξάνθημα, καλόγερος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πονώ, κατά τα ουδ. σε -εμα < ρ. σε -εύω (πρβλ. κλάδ-εμα, μάζ-εμα)].